Stara Pryłuka
Na mapach: 
49°23′34″N 28°43′05″E/49,392778 28,718056
49°23′34″N 28°43′05″E/49,392778 28,718056 Pałac w Starej Przyłuce | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Obwód | |||
| Rejon | |||
| Wysokość |
260 m n.p.m. | ||
| Populacja • liczba ludności |
| ||
| Nr kierunkowy |
+380 4358 | ||
| Kod pocztowy |
22511 | ||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||
Położenie na mapie obwodu winnickiego  | |||
| 49°23′34″N 28°43′05″E/49,392778 28,718056
| |||
Stara Pryłuka (ukr. Стара Прилука, pol. hist. Przyłuka) – wieś na Ukrainie w rejonie lipowieckim, obwodu winnickiego.
Prywatne miasto szlacheckie Przyłuka, położone w województwie bracławskim, w 1627 roku należało do kasztelana krakowskiego Jerzego Zbaraskiego[1].
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]- zamek obronny z basztami i wałami wybudowany przez Janusza Zbaraskiego
- Pałac w Starej Przyłuce, dwukondygnacyjny wybudowany na planie prostokąta przed 1780 r. w stylu neobarokowym przez Aleksandra Macieja Borzęckiego[2] przetrwał do czasów współczesnych[3]. W 1996 r. była tam szkoła[2]. W skład zespołu pałacowego wchodziły: oranżeria, oficyna, budynek z lodownią w dolnej kondygnacji i ptaszarnią w górnej, stadnina z hodowlą koni czystej krwi arabskiej, zabudowania folwarczne, brama, rozległy park krajobrazowy oraz ogród.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Latyfundia książąt Zbaraskich w XVI i XVII wieku, w: Przegląd Nauk Historycznych, 2009, R. VIII, nr 1, s. 67.
- ↑ a b Zbigniew Hauser: Dawne zapomniane polskie rezydencje na Ukrainie (II). nimoz.pl. [dostęp 2016-08-11].
- ↑ Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 10: Województwo bracławskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996, s. 323-336, ISBN 83-04-04314-9, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Przyłuka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 217.
- Kisiele, ob. Przyłuka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 107.
- Przyłuka Stara na stronie Rady Najwyższej Ukrainy